2025/04/28 CARMEN NIETO ETA ASUN CORVO ELKARRIZKETA

Carmen Nieto eta Asun Corvo Walter Packen Injekzio Arloan lan egiten duten bi boluntario dira, eta lehen aldiz parte hartu dute Ner Groupek Gurutze Gorriarekin batera antolatutako jarduera batean, adineko 30 bat pertsonari mendi-ibilaldiak egiten laguntzeko. Eta biak pozez zoratzen daude. Ez bakarrik esperientziagatik, baita bere lan-denboraren zati bat boluntariotza-lanetan inbertitzeko aukeragatik ere, Ner Groupen DNAren parte dena eta, hala ere, bere inguruko pertsona gehienak harritzen dituena  

Galdera. Zerk bultzatu zintuzten adinekoei laguntzeko ekimen honetan parte hartzera?

Carmen Nieto. Niri jendeari laguntzea gustatzen zait, eta hau oso modu polita da pertsona horiekin egoteko. Gainera, erizaintzako laguntzailea izan nintzen, eta bi urte eta erdiz lan egin nuen Madrilgo egoitza batean, eta beti hunkitu nau bakardadeak. Han ikusten nuen oso bakarrik zeuden pertsonak zeudela, seniderik ez zuten beste batzuk… eta bakardadeak beti egin dit talka. Horregatik, laguntza-ekimen honetan parte hartu nahi nuen.

Asun Corvo. Niretzat gauza berria da, ez nuen inoiz antzeko ekimen batean parte hartu eta zerbait berria, zerbait ezberdina probatu nahi nuen. Eta gustatu zait, esperientzia interesgarria izan da.  

Asun: “Lagundu ditugun pertsonak oso autonomoak dira, eta ohituta daude mendi-ibiliak egitera: horietako asko oso prestatuta ikusten dira” 

G. Zein da lagundu dituzuen pertsonen profila? 

Carmen. Haiekin gaude, baina ez dakigu zein egoeratan dauden, bakarrik bizi diren, bikotekiderik edo seniderik duten… 
 
Asun. Oso pertsona autonomoak dira, emakumeak eta gizonak daude, eta oso ohituta daude mendi-ibiliak egitera, horietako asko oso prestatuta ikusten baitituzte. Gero, beste batzuek beste ekimen bat bezala egiten dute, eta paisaiaz gozatzeko, egon ez diren lekuak ezagutzeko, argazkiak egiteko… aprobetxatzen dituztela ikusten da. Eta 28 edo 30 pertsona badira ere, taldea luzatu egingo da eta buruan doazenek gainerakoak iritsi arte itxaron beharko dute. Batzuk oso ondo kontserbatuta daudelako… 
 
Carmen. Bai, fisikoki gu baino hobeto, ezta? Arratiako bailarak hori dauka… 
 
G. Nolakoa izan zen lehen topaketa hori, nolakoa izan zen zuen harrera? 
 
Carmen. Nire kasuan, lehen topaketa horretan Igorre-Usansolo ibilbidea egiteko geratu ginen, eta jakin-minez hartu ninduten: ireki egiten dira, nongoa zaren galdetzen dizute… 15 kilometro izan ziren, baina lauan. Lehenengo geldialdia Bedian egin genuen zerbait hartu eta argazki bat ateratzeko, eta gero Usansoloraino jarraitu genuen bueltako autobusa hartzeko. 
 
Asun. Guk Artxandako igoera egin genuen, beraz, metroa San Inazioraino hartu eta egurrezko pasabidetik igotzen hasi ginen. Paseoa pixka bat luzatu zen, pertsona batzuk gelditu egin baitziren argazkiak egiteko. Beraz, geldialdi bat egin genuen gainerakoak iritsi arte itxaroteko. Artxandan zerbait hartu eta gero jaitsiera hasi genuen, pixka bat gogorragoa, malda handiagoa zegoelako, Etxebarria Parkeraino. 
 
G. Loturarik ezarri al duzue haiekin? 
 
Asun. Ez zigun astirik eman. Ibilaldian pertsona batzuekin hitz egiten dugu, bat egiten duzun pertsonekin, baina ez lotura bat ezartzeko. 
 
Carmen. Niri gauza bitxi bat gertatu zitzaidan. Joanerako denak txanoa eta bufanda jantzita zihoazen, eta ia ezin zenien aurpegia antzeman, baina itzuleran gizon bati erreparatu nion eta esan nion: “Gizon hau ezagutzen dut, haren aurpegiak itxura handia du”. Beraz, galdetu nion ea Extremadurakoa zen, nire gurasoak bertakoak diren, eta esan zidan: Bai, bai, nik zure gurasoak ezagutzen ditut… Zein txikia den mundua.

Carmen: “Ekimen honek indartu egin nau, aire zabalean egitea eta dugun paisaiaz gozatzea oso esperientzia ona delako. Errepikatuko dut”

G. Eta zuei, zer eskaintzen dizue ekimen honek?

Carmen. Indartu egin nau, aire zabalean egitea eta daukagun paisaiaz gozatzea oso esperientzia ona delako. Berriro esango dut: maiatzean itxita daukat, errepikatzeko. 
 
Asun. Nik ezin izan dut errepikatu, baina itzuliko nintzateke. Maiatzean Carmen dago, ekainean beste lankide bat, eta uztailean ez da udarako antolatzen. Irailetik aurrera berriz egiten bada, itzuli egingo naiz, esperientzia aberasgarria iruditu zaidalako. Hemen ikusten duzu jendea, zaharragoa izan arren, mendira igo, jaitsi eta hain pitxi jarraitzeko gai dela ni erdi hilda nagoenean! Eta esaten dut: haiek ahal badute, nik ere bai. Eta egia da pertsona batzuk prestatuago daudela, baina hainbeste prestatuta ez daudenek ikusten dute nola egiten duten gora, berdin. 
 
G. Posible izango litzateke laguntza-lan hori Walter Packek, Ner Groupeko gainerako erakundeek bezala, zuen lan-denboraren % 2 eskaintzeko aukerarik eskainiko ez balizue? 
 
Carmen. Posible da, baina enpresak aukera ematea hori lan-ordutegian egiteko… 
 
Asun. Nik uste dut baietz, enpresak zure parte-hartzea errazten dizu, baina gero zure esku dago parte hartu nahi izatea. Baina enpresa guztiek lan-denbora boluntariotzan emango balute, askoz ere boluntario gehiago egongo lirateke. Azkenean asteburuetan familia eta betebeharrak dituzulako, eta ez daukazulako hainbeste denbora. Aldiz, enpresak ematen badizu… Enpresak animatu beharko lirateke boluntariotza-lan hori erraztera.

Asun: “Nire ingurua izugarri harritzen da Walter Packek boluntario-lan horretarako denbora lagatzea”

Carmen: “Ikaragarria da”

G. Zer esaten dizue zuen inguruak Walter Packek lan egiteko denbora ematen dizuetela azaltzen diezunean? 
 
Asun. Oso ondo iruditzen zaio, baina asko harritzen ditu. Esan diedan guztiei galdetu didate: Baina, lanorduetan? Eta nik: Bai, bai. Asko harritzen ditu, baita lagundu diedan adinekoak ere. Hainbatek galdetu zidatelako: Baina zuk, gero, lan egin behar duzu? Eta nik erantzuten diet: Ez, orain zuekin ari naiz lanean. Eta ordainduko dizute? Bai, ordainduko didate. Asteburua balitz, nire aisialdiko orduak izango lirateke, baina ostirala denez, eta orduan lan egin behar dudanez, ordaindu egiten didate. Mundu guztia harritzen du. 
 
Carmen. Nik gauza bera pentsatzen dut, enpresek ekoiztea, ekoiztea eta ekoiztea bilatzen dutelako. Ikaragarria dela esan behar nuen… 
 
G. Esperientzia hau hitz edo esaldi batean laburbildu ahal izango bazenute, zein izango litzateke? 
 
Asun. Aberasgarria dela esango nuke. 
 
Carmen. Niri poza eman dit. 
 
G. Beste ekimen batzuetan parte hartuko duzue etorkizunean boluntariotzaren dinamika horrekin jarraitzeko? 
 
Carmen. Bai, izan ere, bularreko minbizi metastasikoaren aurkako lasterketa batean parte hartzeko gogoz geratu nintzen, baina iaz saskibaloi txapelketa inklusibo batean egon nintzen Bartzelonan. Walterreko bi pertsona izan ginen, desgaitasun desberdinak, batez ere intelektualak, zituzten neska-mutil talde batekin. Primeran pasatu nuen, hori bai, leher eginda etorri nintzen, baina izugarri gustatu zitzaidan esperientzia hura.