2024/12/17
Beren burua errebelduntzat jotzen dute, eta autokudeaketarantz aurrera egiteko egitura hierarkiko konbentzionalak gainditzearen aldeko apustua egiten duen korronte baten buru dira. Corporate Rebels Pim De Morree eta Joost Minnaar nederlandarrek 2016an bultzatutako plataforma bat da, pertsonengan fokua jartzea eta edozein lanpostu “dibertigarriagoa” izatea helburu duena. Nola? Autokudeaketa-sistemen alde egiten duten era guztietako ideia disruptiboekin, pertsonak erakundeen funtzionamenduan inplikatzeko modu gisa.
Ideien eta Helburuen Plana (IHa)
Hau da, Ner Group-eko erakundeek beren Ideien eta Helburuen Planarekin (IHa) egiten dutenaren oso antzekoa. Izan ere, biek dituzten erronka eta planteamenduen ondorioz, bi erakundeek lankidetza-harreman estua izan dute, eta harreman hori hainbat urtez luzatu da.
Corporate Rebelsen nortasun-ezaugarrietako bat bere jarduera digital bizia da, hau da, lan-giroa eta lan-baldintzak hobetzera bideratutako dozenaka teknika, enpresa-egituraren paradigma klasikoa gaindituz; hau da, lan-masa bat kudeatzen eta “agintzen” duen zuzendaritza-corpus tradizionala gaindituz. Paradigma-aldaketa hori autokudeaketari esker egin daiteke, hau da, erakunde orok helburu hori lortzeko ezarri behar duen metodoari esker.
Autokudeaketa”lurreratu”
Ner Groupen kasuan, IHa da autokudeaketaren kontzeptua “lurreratzea” lortzen duen oinarrizko tresna, eta erakundeak osatzen dituzten pertsonek praktikan jartzeko ezartzen dituzten ideiak, erronkak eta helburuak islatzen ditu.
Kudeaketa-sistema propio baterantz aurrera egiteko, Corporate Rebelsek erakundeetako liderrei bereziki zuzendutako hainbat estrategia proposatzen ditu. Estrategia horiek, lehenik eta behin, erronka identifikatzen dute, eta, ondoren, hainbat etapa egiten dituzte: ikaskuntza, zalantza, praktika, akatsa, borroka… Hau da, helburua hitzez adieraztea, trantsizio hori zailtzen duten mugak identifikatzea eta helburu horretarantz aurrera egitea eragozten duten balaztak ezagutzea da helburua.
Azterketa estrategikoa
Ner Group-eko erakundeek, bestalde, azterketa estrategiko bat egiten dute urtero, bakoitzak une horretan bizi duen egoera aztertzeko, eta funtzionamendua optimizatzeko zer ekintza edo konpromiso hartu behar dituzten eztabaidatzen dute. Analisi hori AMIA klasikoaren antzekoa izan daiteke (Ahuleziak, Mehatxuak, Indarrak, Aukerak), eta hortik abiatuta aztertu behar dira garatu beharreko ekimenak.
Puntu horretan gertatzen da Corporate Rebels metodoaren eta IHaren metodoaren arteko desberdintasun nagusia. Plataformak ekintza txikiak egitera bultzatzen du zuzendaritza, hala nola zeregin soil bat eskuordetzera eta nola eboluzionatzen duen ikuskatzeko tentazioa saihestera, edo normalean saihestuko lukeen arriskuren bat hartzera. IHa, berriz, jada finkatuta dagoen autokudeaketa-metodo batetik abiatzen da, eta, horregatik, askoz ere erabakitzaileagoa eta funtzionalagoa da. Kasu horretan, erakunde bereko kide guztiak lan-taldetan banatzen dira, proposamenak ulertzeko eta aztertzeko, eztabaida orokorra egin aurretik. Parte-hartze horrek pertsona guztiak inplikatzen ditu, erabakietan partaide egiten ditu eta erakundearen bilakaeran inplikatzen ditu.
Bi erakundeak bat datoz, berriz ere, pertsonek beren erosotasun-eremua utzi behar dutela, egunero ikasi ahal izateko eta hazteko beharrezkoak diren doikuntzak egin ahal izateko.
