2024/09/18

Fernando Mitxelena (Donostia, 1972) kirolari paralinpikoak pairatzen duen endekapenezko muskulu-distrofia haurtzarotik datorkio; agian horregatik ez da harritzekoa bere urritasunaz hitz egiten duen soiltasuna. Soiltasun hori azken hamarkadan Parisko Joko Paralinpikoetan parte hartu duten boluntarioei buruz hitz egitean bakarrik aldatzen da. Hor agertzen da emozioa, pluraleko lehen pertsona eta esaldi borobilak: “Buf, ez dakit bizitza… baina niri boluntarioek kirol-bizitza salbatu didate”. Fernandok adierazi du Ner Groupen laguntzarik gabe ez zela iritsiko “orain arte iritsi naizenaren erdira ere”, eta pertsona guztiak animatu ditu boluntario gisa parte hartzera: “Astean ordu bat edo birekin bizitza erdia konpon diezaiekete beste pertsona batzuei”. Fernando Ner Groupek Gipuzkoako Kirol Egokituaren Federazioaren barruan Hegalak Zabalik Fundazioarekin bultzatutako teknifikazio-programaren parte da.

Galdera. Lehenengo eski egokitua izan zen, gero boccia eta orain tiro olinpikoa… Zalantzarik gabe, lehiaketa da zurea. 
 
Erantzuna. Nik esango nuke lehiaketa baino gehiago kirola eta jarduerak egitea dela. Ez zait gustatzen geldirik egotea, eta, nire desgaitasuna dela eta, gauza asko egiteko aukera handirik ez dudanez, aurkitzen dudan guztia probatzen dut. 
 
G. Pariseko Joko Paralinpikoetatik itzuli berria da, hamarkada batez tiro olinpikoan entrenatu ondoren. Zer balantze egiten duzu Jokoetan parte hartzeaz? 
 
E. Pariseko paraolinpiadetarako sailkatu zen azken kirolari espainiarra izan nintzen. Hiru modalitatetan lehiatu naiz, eta behetik gora egin dut: lehenengo bietan, karabinan eta 10 metrotan, nire marken barruan egon nintzen, baina “pixka bat” falta izan zitzaidan erabat ondo egiteko. Eta hirugarren lehiaketan, 50 metrokoan, hamargarren geratu nintzen, Espainiako errekorra eta marka pertsonal onena egin nituen. Hau izan zen lehiaketarik onena, eta lasaiagoa izan nintzen Joko Olinpikoetan parte hartzea zer zen banekielako, eta uste dut onena atera zitzaidala. 

“2014tik Ner Group entrenatzen laguntzen ari zait lehiatzeko, eta Tokioko Olinpiar Jokoak eskura izan genituen, baina Paris izan da betetako ametsa”

G. 2024an Parisen parte hartzea amets betea al da? Tokio 2020an ere saiatu zinelako… 
 
E. Bai, 2014tik Ner Groupek entrenatzen laguntzen dit lehiatu ahal izateko, eta Tokioko joko olinpikoak eskura izan genituen, baina Paris izan da betetako ametsa. 
 
G. Zer erronka dituzu aurretik? Los Angeles 2028rako prestatzen hasiko al da? 

 E. Ez dakit Los Angeleserako den, baina hurrengo txapelketetarako entrenatzen jarraituko dut. Guk urtean zehar hainbat txapelketa nazional eta internazional ditugu, eta horretarako entrenatzen dut Ner Groupi esker, hark laguntzen baitit.

“Kemen Kirol Elkartean sartu nintzenean, ni baino okerrago zeuden beste pertsona batzuek gauza gehiago egiten zituztela ikusi nuen, beraz, neure buruari galdetu nion: zergatik ez?”

G. Bidea luzea izan da Parisera iritsi arte; izan ere, Tokio 2020ren atarian geratu zinen. Nola sartu zinen tiro olinpikoaren munduan? 

E. Beti gustatu izan zait kirola, eta hainbat kirol egin ditut, baina muskulu-distrofia dudanez, endekapenezko gaixotasun bat denez, pixkanaka indarrik gabe geratzen ari naiz muskuluetan. 19 urte nituela Kemen Kirol Elkarteak Behobia antolatzeko deitu zidan eta probatzera animatu nintzen. Hor ikusi nuen mundu guztiak egin zezakeela kirola, ni baino okerrago zeuden beste pertsona batzuek gauza gehiago egiten zituztela; beraz, neure buruari galdetu nion: zergatik ez naiz ni izango? Eta eskiarekin hasi nintzen, ahal nuen tokian lehiatzen, oso zaila zelako nik nuen aulkiarekin egitea, berezia baitzen… eta asko gustatu zitzaidan. Eskiaren ondoren, nire gaixotasuna larriagotzen joan zenez, beste kirol batzuk esploratzen hasi nintzen, boccia, rafting, bela, Kemenen dugun mountain bike moduko bat… probatu nituen. Gero tiro olinpikoa aurkitu nuen, eta, gaztetan oso ondo ematen zidanez, probatu egin nuen, eta begira noraino iritsi garen! 
 
G. Nola lortu zenuen muskulu-distrofiak kirola egiteko ezartzen dituen mugak gainditzea? 
 
E. Azkenean, dena da moldatzea, bizitza bera bezalakoa da. Karabinari helduta tiro egin beharrean, euskarri berezi bat daukagu eusteko, eta aulkitik tiro egiten dugu… Kontua da bizitzan dugun errealitatea kirolera egokitzea. Desgaitasunik ez duten pertsonek egiten duten gauza bera egiten dugu, baina beste era batera. 
 
G. Zer iradokitzen dizu boluntariotza hitzak? 
 
E. Buf, ni salbatu egin nau… ez dakit bizitza, baina bai kirol-bizitza. Boluntariotzarik gabe ezinezkoa izango zitzaidan honaino iristea. Haiek gabe… ez dakit nola esan: entrenatzeko gaitasunaren eta ez entrenatzeko gaitasunaren arteko aldea da.

“Askoz garrantzi handiagoa ematen diot boluntariotzaren lanari prestazio ekonomikoari baino”

G. Askotan elkartasuna laguntza ekonomikoarekin lotzen da, baina hori baino gehiago dela uste duzu? 
 
E. Askoz garrantzitsuagoa da: nik askoz garrantzi handiagoa ematen diot boluntariotzaren lanari prestazio ekonomikoari baino. Nire desgaitasuna dela eta, nik laguntza behar dut, ez dizut esango etengabe, baina bai jarraitua: zerbait egiten dudan bakoitzean laguntza behar dut. Entrenatzera joan ahal izateak eta horretan laguntzen didaten pertsonak egoteak ez du preziorik. 
 
G. Zer izan da Ner Group zure kirol-ibilbidean? 

E. Entrenatzeko ahalmenaren eta ez entrenatzearen arteko aldea ekarri du. Ner Group gabe, oraintxe bertan egin dudanaren erdira ere ez nintzen iritsiko. 10 urte daramatzagu astean bi egunetan entrenatzen ia urteko aste guztietan. Denbora honetan, pertsona horiek ez dute egun bakar batean ere huts egin. Bost laguneko taldetxo bat daukagu eta txandaka goaz. Izan ere, egutegi bat eginda daukagu, eta, ezin duzunean, beti, beti, beti, beste norbait etortzen da niri laguntzera. 
 
G. Zein erakundetakoak dira zurekin doazen pertsonak? 
 
E. Gashor, Panelfisa eta Logosekoak dira. Gashoreko zenbait pertsona hasi ziren, eta gero Panelfisatik eta orain Logosetik.

“Hemen denok irabazten dugu: guk, ematen diguten laguntzagatik, eta boluntarioek, egiten diguten ekarpenagatik: konturatzen dira astean ordu bat edo gehiagorekin bizitza erdia konpontzen dietela beste pertsona batzuei”

G. Zer esango zenieke Ner Groupek abian jarri dituen ekimenen gisakoetan beste batzuei parte hartzen laguntzeko prest dauden pertsonei? 
 
E. Nik ez dut honen antzeko ekimenik ezagutzen. Oso programa aberasgarria iruditzen zait, beste enpresa edo erakunde batzuetan ikusi ez dudana. Hemen denok irabazten dugu: guk, ematen diguten laguntzagatik, eta boluntarioek, egiten diguten ekarpenagatik: konturatzen dira astean ordu bat edo birekin bakarrik beste pertsona batzuei konpon diezaieketela bizitza erdia.